Σωτηρίου Ν. Κόλλια
Βασικότερη προϋπόθεση του πνευματικού αγώνα αποτελεί η σωματική και ψυχική άσκηση, η οποία πρέπει να είναι διαρκής και ακατάπαυστη προκειμένου να επιτευχθεί η ουσιαστική και ολοκληρωτική μεταρσίωση του ανθρώπου. Πρώτα πρέπει να εξοβελίζεται κάθε ακάθαρτη κηλίδα από την ψυχή και μετά να καθίστανται οι πιστοί άξιοι λειτουργοί του αγνού και αμίαντου πνεύματος της Εκκλησίας. Τελειος άνθρωπος είναι εκείνος που νέκρωσε την προαίρεσή του για την αμαρτία, την ανέστησε για δικαιοσύνη και έγινε σύμφυτος με το ομοίωμα του θανάτου και της Αναστάσεως του Χριστού.
Η απαλλαγή από την αρχέγονη παρακοή επιτυγχάνεται όταν αφαιρούνται τα υλικά προσκόμματα που συγκρατούν την ένωση μεταξύ απτού και πνευματικού. Οι γνήσιοι αναζητητές της αρετής σφυρηλατούν αδιασάλευτα την οικείωση της ψυχής προς το αγαθό, εμποδίζοντας ταυτόχρονα τον εθισμό της προς τα πάθη. Η εσωτερική απελευθέρωση του ανθρώπου επιτυγχάνεται με την μέθεξη του αγίου Πνεύματος, το οποίο με τον φωτισμό της λαμπρότητάς Του δωρίζει στους άξιους την τελειότητα, με αποτέλεσμα να αποκτήσουν την αναλλοίωτη ατρεψία ούτως ώστε να μην τους χωρίζει πλέον τίποτε από τον Δημιουργό τους.
Για να εισέλθει κανείς στους θείους κόλπους του Θεού χρειάζεται εκγύμναση στο στίβο της πνευματικής παλαίστρας και καθαγιασμό της ψυχής για να ικανωθεί να καταστεί μέτοχος της θείας χάριτος. Ο ευλαβής χριστιανός πρέπει να εντείνει ανελλιπώς τους αγώνες του για να μιμηθεί το πρότυπο και το παράδειγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Ο άνθρωπος, που επιθυμεί να συνάψει κοινωνία αγάπης με τον Θεό πρέπει να έχει απαλλαχθεί απ’ όλα τα εγκόσμια, να είναι ελεύθερος από το βάρος και την ταραχή της καθημερινότητας, την πίεση του κόσμου και τα επίγεια προβλήματα, ώστε ο νους του να μην είναι προσηλωμένος σε αυτά. Όταν ο άνθρωπος δεν ασχολείται με τα του κόσμου μπορεί αδέσμευτος να στραφεί και να προσηλωθεί στην γνωριμία του Θεού.
Κύρια μέριμνα, λοιπόν, της Εκκλησίας μας αποτελεί ο εξαγνισμός της ψυχής και απαραίτητη προϋπόθεση, η οποία θα έχει σαν αποτέλεσμα, μετά από σκληρές δοκιμασίες, την θέωση του ανθρώπου, την ένωσή του μετά του Θεού, την αρπαγή του στην σφαίρα του θείου και την μετάβασή του από την κοσμική ζωή στην πνευματική και ουράνια πραγματικότητα.
Στους πιστούς που διάγουν θεάρεστο βίο, κατοικούν μέσα τους οι αρετές της γαλήνης και της αγάπης και όντας ανεπηρέαστοι από τις εξωτερικές επιδράσεις και τα ερεθίσματα, που ταλανίζουν το μυαλό και την καρδιά τους, είναι απερίσπαστα συναθροισμένοι κάτω από το ουράνιο πέπλο του Πλάστη. Σαν συνέπεια όλων αυτών θα είναι ο Πατήρ να ευδοκήσει, ο Υιός να συνεργήσει και το άγιο Πνεύμα να εμπνεύσει, μάλλον δε να τους φωτίσει η μία λάμψη, που πηγάζει από τον ένα Θεο, κατά τον λόγο του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (PG 36, 25C). Η επιτυχία του ανθρώπου, που με την αγία ζωή του κατάφερε να πραγματοποιήσει τους πόθους του επιβραβεύεται. Το έπαθλο αυτής της επίπονης πνευματικής προσπάθειας είναι ανυπολόγιστο καθώς αξιώνεται να νοιώσει την παρουσία του Θεού.
Οι άνθρωποι θα γνωρίσουν το θείο, όταν ο νους και το λογικό τους συζευχθούν με τον Θεό εκ του οποίου προήλθαν, "και η εικών ανέλθη προς το αρχέτυπον, ου νυν έχει την έφεσιν" (Γρηγορίου Θεολόγου, PG 36, 48C).
Όποιος, λοιπόν, έχει αποκαθάρει τον εαυτό του από την ενέργεια των παθών και διακόπτει την κίνηση της επιθυμίας καθιστώντας την ψυχή του αμόλυντη, τότε ελευθερώνεται από την μάστιγα των υλικών και προσανατολίζεται προς την θεία και ειρηνική κατάληξη των νοητών. Ο άνθρωπος αυτός έχει γίνει ο φωτεινός λύχνος, καθιστώντας λαμπρό τον βίο που διάγει. Αφού ικανώθηκε να γνωρίσει τον Θεό και απόλαυσε την ηδονή αυτής της γνώσεως, τότε εύκολα περιφρονεί όλες τις ηδονές που προέρχονται από τους πειρασμούς, καθώς έχει αποδεσμευτεί από την γήινη πραγματικότητα και προσανατολίζεται μόνο προς την ουράνια. Έτσι με την ακατάβλητη άσκηση αποκτάται ψυχή προθυμότερη και καλά γυμνασμένη καθώς θα έχει γίνει ο φωτεινός οδοδείχτης που θα χαράζει την πορεία προς την σωτηρία.
Η νέκρωση των αισθήσεων σηματοδοτεί την ανάσταση του πνεύματος και της ψυχής. Ως συνέπεια έχουν να διανοιχθεί θριαμβευτικά η θύρα της αιωνίου ενώσεως με τον Παντοκράτορα Θεο, καθώς η απάθεια για τα εγκόσμια δηλώνει το πάθος για τα ουράνια και η απάρνηση των εφήμερων φανερώνει την αγάπη για τα αιώνια!
http://wwwtaxiarhes.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου