Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Δ´ 4 - 12
4 τῷ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν, ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα· 5 τῷ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ, πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβῆ, λογίζεται ἡ πίστις αὐτοῦ εἰς δικαιοσύνην, 6 καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου ᾧ ὁ Θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων· 7 μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι· 8 μακάριος ἀνὴρ ᾧ οὐ μὴ λογίσηται Κύριος ἁμαρτίαν. 9 ὁ μακαρισμὸς οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἢ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν; λέγομεν γάρ ὅτι ἐλογίσθη τῷ Ἀβραὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην. 10 πῶς οὖν ἐλογίσθη; ἐν περιτομῇ ὄντι ἢ ἐν ἀκροβυστίᾳ; οὐκ ἐν περιτομῇ, ἀλλ’ ἐν ἀκροβυστίᾳ· 11 καὶ σημεῖον ἔλαβε περιτομῆς, σφραγῖδα τῆς δικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πατέρα πάντων τῶν πιστευόντων δι’ ἀκροβυστίας, εἰς τὸ λογισθῆναι καὶ αὐτοῖς τὴν δικαιοσύνην, 12 καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσι τοῖς ἴχνεσιν τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ πίστεως τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ.

Ερμηνευτική απόδοση:
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Δ´ 4 - 12
4 Ἀντιθέτως ὅμως εἰς κάθε ἐργαζόμενον δὲν λογαριάζεται ἡ ἀνταμοιβὴ τῆς ἐργασίας του ὡς χάρις, ἀλλ’ ὡς χρέος ποὺ τοῦ ὀφείλεται. 5 Εἰς ἐκεῖνον ὅμως, ποὺ δὲν ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ ἔργα, πιστεύει ὅμως εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος δικαιώνει καὶ αὐτὸν ἀκόμη τὸν ἀσεβῆ, ἡ πίστις του λογαριάζεται τόσον πολύ, ὥστε αὐτὸς γίνεται διὰ τῆς πίστεως του δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 6 Καθὼς καὶ ὁ Δαβὶδ διακηρύττει τὸ ἐγκώμιον τῆς μακαριότητος τοῦ ἀνθρώπου, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς λογαριάζει δικαίωσιν, χωρὶς νὰ ἀποβλέπῃ εἰς ἔργα· 7 Πανευτυχεῖς, λέγει, εἶναι ἐκεῖνοι, τῶν ὁποίων ἐσυγχωρήθησαν αἱ παρανομίαι καὶ τῶν ὁποίων ἐσκεπάσθησαν αἱ ἁμαρτίαι. 8 Πανευτυχὴς εἶναι ὁ ἄνθρωπος, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος δὲν θὰ λογαριάσῃ καμμίαν ἁμαρτίαν. 9 Ὁ μακαρισμὸς λοιπὸν αὐτὸς ἀνήκει μόνον εἰς τοὺς ἔχοντας περιτομὴν Ἰουδαίους ἢ καὶ εἰς τοὺς ἀπεριτμήτους ἐθνικούς; Καὶ εἰς τοὺς ἐθνικούς. Διότι λέγομεν διδασκόμενοι ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Γραφήν, ὅτι ἐλογαριάσθη εἰς τὸν Ἀβραὰμ ἡ πίστις ὡς δικαιοσύνη. 10 Πότε λοιπὸν τοῦ ἐλογαριάσθη; Ὅταν εἶχε περιτμηθῇ ἢ ὅταν ἦτο ἀκόμη ἀπερίτμητος; Τοῦ ἐλογαριάσθη ὡς δικαιοσύνη ἡ πίστις του ὄχι ὅταν εἶχε περιτμηθῇ, ἀλλ’ ὅταν ἦτο ἀπερίτμητος. 11 Καὶ ἔλαβε σημάδι ἐξωτερικὸν τὴν περιτομὴν σὰν σφραγῖδα, ἡ ὁποία ἐβεβαίωνε τὴν δικαίωσίν του ἀπὸ τὴν πίστιν ποὺ ἔδειξεν, ὅταν ἦτο ἀκόμη εἰς κατάστασιν ἀκροβυστίας. Καὶ ἔγινεν ἔτσι αὐτὸς πατέρας πνευματικὸς ὅλων ἐκείνων, ὅσοι εἶναι ἀπερίτμητοι καὶ πιστεύουν, διὰ νὰ λογαριασθῇ καὶ εἰς αὐτοὺς ἡ δικαίωσις. 12 Ἀλλ’ ἔγινε καὶ πατέρας ἐκείνων τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὄχι μόνον τὴν σαρκικὴν περιτομήν, ἀλλὰ καὶ ἀκολουθοῦν τὰ ἀχνάρια τῆς πίστεως, τὴν ὁποίαν, ὅταν ἦτο ἀκόμη ἀπερίτμητος, ἔδειξεν ὁ πατέρας μας Ἀβραάμ.