Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή Β΄ Νηστειών

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη

Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Η προσπάθεια του ανθρώπου να πλησιάσει τον Θεό συναντά μια σειρά από δυσκολίες και εμπόδια, που αν δεν υπερνικηθούν με αποφασιστικότητα, το βίωμα της πίστης δεν καρποφορείται στην καρδιά. Χωρίς την τολμηρή πίστη, κάθε προσπάθεια προσέγγισης του Θεού είναι έτοιμη να ναυαγήσει. Γιατί η οδός, που αρχίζει από την ανθρώπινη ψυχή και φθάνει ως τον Θεό, είναι γεμάτη από δυσκολίες και εμπόδια.

Αυτό φαίνεται έκδηλα στην κατάσταση του παραλυτικού της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, Κυριακή Β΄ των Νηστειών, που ήταν περισσότερο από δραματική. Ήταν ένας άταφος νεκρός, ανίκανος να πλησιάσει τον Κύριο που βρισκόταν σε ένα σπίτι στην Καπερναούμ. Για να πραγματοποιηθεί μια τέτοια μετακίνηση θα έπρεπε να βρεθούν μερικοί άνθρωποι, που θα είχαν μια αρετή, την αρετή της επιμονής για την επιτυχία ενός καλού. Πραγματικά, βρέθηκαν τέσσερεις πονόψυχοι συμπατριώτες του, που τον μετέφεραν πάνω σ’ ένα πρόχειρο κρεβάτι.

Όταν όμως φθάνουν στο σπίτι που δίδασκε ο Κύριος είναι αδύνατο να μπουν μέσα από τον μεγάλο συνωστισμό. Παρακαλούν να τους κάνουν τόπο αλλά κανείς δεν τους ανοίγει δίοδο να περάσουν. Ικετεύουν. Φωνάζουν. Ενοχλούν. Δείχνουν την ανάγκη της επίσκεψής τους, καθώς κρατούν στο κρεβάτι του πόνου τον ζωντανό νεκρό. Κανείς όμως δεν τους δίδει σημασία. Όλοι αυτοί έχουν «βολέψει» τον εαυτό τους. Είναι παντελώς αδιάφοροι αν κάποιος άλλος έχει περισσότερη ανάγκη του Χριστού.

Τι θα γίνει τώρα; Θα πάρουν τον δρόμο της επιστροφής απελπισμένοι και κατάκοποι από την ταλαιπωρία; Όχι. Στην ψυχή και των τεσσάρων αυτών ανθρώπων είναι αναμμένη η φωτιά της επιμονής για το καλό. Και η φωτιά αυτή καίει κάθε εμπόδιο. Είναι αποφασισμένοι να φτάσουν στο τέρμα παρά τα όποια εμπόδια. Και θα φθάσουν. Η επιμονή τους θα νικήσει.

Με πολύ κόπο ανεβάζουν στη στέγη το κρεβάτι με τον παραλυτικό. Ανοίγουν ένα μέρος της και τον κατεβάζουν μπροστά στα πόδια του Κυρίου. Θαύμασε τότε ο Θεάνθρωπος την πίστη και την επιμονή εκείνων των ανθρώπων και χάρισε στον παραλυτικό την υγεία του, που τόσο ποθούσε.

Πραγματικά υπέροχη η στάση των τεσσάρων εκείνων ανθρώπων, που υψώνουν μπροστά μας με την πράξη τους ένα σύνθημα. Ποιο είναι αυτό; Επιμονή στο καλό. Ένα σύνθημα που πρέπει να μπει βαθιά στην ψυχή μας, κι εκείνη να το κρατήσει σφικτά γιατί της είναι απαραίτητο. Εντελώς απαραίτητο, ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή μας αλλά και σε κάθε εποχή.

Απαραίτητο γιατί πολλές φορές πολλοί από εμάς, ενώ αρχίσαμε ένα καλό έργο για τον συνάνθρωπό μας, το αφήσαμε στη μέση. Πόσες φορές όμοιοι με τους τέσσερεις αχθοφόρους της αγάπης της σημερινής ευαγγελικής περικοπής δεν ξεκινήσαμε για να προσφέρουμε κάτι στον αδελφό μας που υποφέρει, γυρίσαμε όμως πίσω όταν μπροστά μας συναντήσαμε μικρά ή μεγάλα εμπόδια. Μια σκέψη μέσα μας ή η μεμψιμοιρία κάποιων δικών μας, ότι όλο δίνουμε και δεν κοιτάζουμε τον εαυτό μας ή το σπίτι μας, μάς αναχαίτισε στο να βοηθήσουμε τον διπλανό μας, να του συμπαρασταθούμε.

Πόσες άλλες φορές που έπρεπε να παρηγορήσουμε κάποιον, να συμπαρασταθούμε στον πόνο του άλλου, δεν καμφθήκαμε από τη μια ή την άλλη δυσκολία. Πόσα οδοφράγματα συναντάει κανείς στη ζωή του. πόσα εμπόδια από γνωστούς και φίλους. Και όταν δεν έχει την επιμονή της αγάπης υποχωρεί.

Πόσες άλλες πάλι φορές δεν σταματήσαμε την ηθική συμπαράσταση που αρχίσαμε να προσφέρουμε σε συγγενείς, σε φίλο, σε γνωστό, γιατί συναντήσαμε τη σκληρή αντίστασή τους ή καμφθήκαμε από τα σχόλια που ακούσαμε από τον ένα ή τον άλλο. Υποχωρήσεις, πολλές υποχωρήσεις έχουν σημειωθεί και σημειώνονται κάθε μέρα και από ανθρώπους που γνώρισαν  το θέλημα του Θεού και ξέρουν τι τους επιβάλλει το καθήκον τους.

Ο δρόμος της καταστροφής είναι στρωμένος με καλές αποφάσεις που δεν πραγματοποιήθηκαν.

Άλλοτε πάλι έχουμε αρχίσει μαζί με άλλους μια καλή προσπάθεια, ένα κοινωνικό ή φιλανθρωπικό έργο για την τόνωση και την υλική συμπαράσταση των γύρω μας. Αλλά όπως σε κάθε καλό έργο παρουσιάζονται και εδώ δυσκολίες. Άνθρωποι εγωιστές μας λένε: Γιατί χριστιανέ μου δεν κοιτάς τη δουλειά σου. Τι θέλεις και μπλέκεις με τέτοια πράγματα. Εσύ θα σώσεις τους φτωχούς; Λόγια πικρά που πολύ συχνά ακολουθούνται και από άλλα εμπόδια, που γρήγορα ή αργά, κάμπτουν μερικούς, που εγκαταλείπουν με διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες τέτοιες προσπάθειες, συλλογικές ή μη.

Πόσα, αλήθεια, μεγάλα έργα δεν έχουν σταματήσει εξαιτίας της έλλειψης επιμονής για το καλό.

Έρχεται όμως για άλλη μια φορά στο διάβα της ζωής μας το παράδειγμα των τεσσάρων αυτών αχθοφόρων της αγάπης και μάς φωνάζει: Μην κάμπτεσθε μπροστά στα εμπόδια. Αλλά θρονιάστε στην ψυχή σας την ιερή απόφαση να επιμένετε στην εκτέλεση κάθε καλού έργου αγάπης που αρχίζετε. Ο επιμένων νικά. Κατακτά τη νίκη του καλού. Τη νίκη της αγάπης. Αμήν.